کوچه روبرو
دیروز جوون همسایه بغلی مون فوت شد .خدا رحمتش کنه . مهم نیست که چقدر اونو می شناختم و مهم نیست که حتی اونو ندیدم .مهم گریه های مادرش هست که هر لحظه به گوش می رسه . مهم غم از دست دادن جوونه که هیچ کس حتی غریبه ها هم نمی تونن در اون تماشاگر باشن . داریم به محرم می رسیم و داغ جوونای که در کربلا بودن . درک داغ عزیز هنوز هم برام سخته و نمی تونم باور کنم کسی که تا دیروز بود ؛ یا نه تا همین چند ساعت پیش نفس می کشید الان دیگه نیست و دیگه نمی تونم باهاش صحبت کنم . یا نگاهش کنم . نمی دونم .فقط می گم خدا به دل مادرش رحم کنه . این شعر رو برای اون مادر گفتم . چون خونه ما نزدیک امام زاده هست کبوتر زیاد می بینم و خب آوردن کبوتر در شعر فقط به این خاطر هست و دلیل دیگه ای نداره . خدا رحمتش کنه و به مادر و خانواده اش صبر بده . مادر و کبوتر خسته و تنها کبوتر روی بام همسایه مان ، کز کرده ؛ غمگین است و کوچه در هیاهویی عجیب و تلخ مات گریه های مادری تنهاست و صدایش گرچه چونان زهر نوایی دیگر آورده نوایی چون درد چون نگاه خسته و نومید کبوتر روی بام . کبوتر پرگشوده ؛ می رود انگار به دنبال کاروان ماتم کوچه کجا ؟ همین نزدیکی ، آری گورستان بر مزار غربت زده ، تازه ، خاکی پر از غم . کبوتر خسته و غمگین مادرک نومید هر دو در حسرت گم گشته در اندوه بی پایان تا شاید به پایانی بیانجامد این شب تاریک میان روز این سیاه سالی که می بارد از هر گوشه اش ماتم . هر چند جز خیالی نیست آنکه رفته بر نمی گردد قلب مادر را التیامی نیست و کبوتر را جز اندوه مادر پناهی نیست.
| قالب رایگان وبلاگ پیچک دات نت |
